Chit Jyoti

Van jongs af aan was het de diepste wens van Jyoti (Harbert van der Wal) om bij te dragen aan een mooiere, betere wereld, waar mensen eenvoudigweg gelukkig zouden kunnen samenleven. De kernvraag waarop hij antwoord zocht, luidde: waardoor raakt de mens vervreemd van zijn eigen natuur?
Deze vraag vormde ook de motivatie voor zijn studiekeuzes.
Tot zijn dertigste heeft hij verschillende opleidingen gevolgd: eerst filosofie en (politieke) economie, daarna ontwikkelingspsychologie. Tijdens zijn studiejaren raakte zijn oorspronkelijke motivatie echter steeds verder uit het zicht – niet alleen omdat weinig van wat hij leerde bruikbaar leek om antwoord te geven op zijn kernvraag, maar vooral omdat het grootste deel van zijn tijd en energie opging aan een diepgaande psychologische crisis, die al was ontstaan in zijn puberjaren en waar hij zich pas tegen zijn dertigste uit wist te worstelen.

Rond zijn veertigste werd hij actief als trainer, en in het trainen van jongeren kwam geleidelijk zijn oorspronkelijke motivatie weer naar boven. Maar nu ging het niet meer over iets groots en abstracts als ‘een betere samenleving’, maar ging het er – veel directer en veel eenvoudiger – over om kinderen weer ‘terug bij zichzelf’ te krijgen, simpelweg door ze op de juiste manier te begeleiden.
In zijn trainingsaanpak bleef hij experimenteren, omdat hij wilde uitvinden hoe natuurlijk leren en ontwikkelen verloopt en hoe dat het beste ondersteund kan worden. Om zijn inzichten verder te verdiepen en te onderbouwen, ging hij zo rond zijn vijftigste opnieuw aan de studie: deze keer waren het cognitieve neuropsychologie en bewegingswetenschappen.
Doordat hij met zijn aanpak naam maakte, kreeg hij de gelegenheid om met topsporters te werken, eerst als mentor en daarna als bondscoach. In het verlengde daarvan ontwikkelde hij opleidingen voor coaches en trainers.
Ondanks de successen als coach en opleider was hij niet tevreden. Om de gouden medailles was het hem al nooit gegaan, en zijn vele ontdekkingen mocht hij dan hebben weten te vertalen naar effectieve trainings- en coachmethodes, maar de kernvraag bleef nog steeds onbeantwoord: waardoor raakt de mens vervreemd van zijn eigen natuur?

Toen hem duidelijk werd dat die vraag uiteindelijk maar op één manier beantwoord kon worden, namelijk door in zichzelf op zoek te gaan, kwam hij op het spoor van wat ook wel ‘spiritualiteit’ genoemd wordt: de zoektocht naar waarheid. Hij vond een spirituele leraar en kreeg de naam Chit Jyoti (vrij vertaald: het dansende licht van bewustzijn). Al snel kreeg hij van zijn leraar de mogelijkheid om workshops te verzorgen, om op die manier het proces bij haar leerlingen te bevorderen. Zo vond hij een nieuw laboratorium om te experimenteren, waardoor zijn leerproces wederom een enorme stimulans en verdieping vond.
Na twee jaren van intensieve meditatie en contemplatie kwam hij het boek ‘Loving what is’ van Byron Katie tegen, dat zo’n vruchtbare bodem vond dat het een einde maakte aan zijn zoektocht.

Sinds enkele jaren laat Jyoti als spiritueel leraar anderen delen in wat zijn ontdekkingstocht hem heeft gebracht. Hij begeleidt hen op hun innerlijke pad, zowel in de vorm van persoonlijke sessies en trajecten, als in satsangs, intensieve weekenden en retraites.

Zoals hij op zijn website moeiteloos-leven.nl schrijft:
“Een groot deel van de gedachten die lijden veroorzaken, ontstaat vanuit de misvatting dat jij een zelfstandig, afgescheiden deel van de werkelijkheid zou zijn. Op allerlei subtiele manieren leidt die misvatting ertoe dat je de wereld niet ziet en ervaart zoals deze is. Al jouw kennis, ervaringen, meningen en concepten zijn gestold tot iets wat je ervaart als je identiteit: het vormt de persoon die je denkt dat je bent, het beeld dat je van jezelf hebt en dat je aan je omgeving wilt laten zien. Deze identiteit moet je onderhouden, bewaken en beschermen. Je moet er voortdurend aan denken dat je beantwoordt aan het beeld dat anderen van je hebben, of aan het beeld dat jij wilt dat anderen van je hebben. Je moet ook nog eens voldoen aan allerlei verwachtingen, en waarschijnlijk kun je deze vorm van ‘personal brand management’ alleen maar volhouden door jezelf in veel situaties anders voor te doen dan je bent, en door gevoelens, gedachten en ervaringen ‘weg te drukken’. Maar diep van binnen weet je maar al te goed dat je ‘onecht’ bent. Het is niet voor niets dat cursussen die ‘authenticiteit’ beloven, gretig aftrek vinden.
Wordt de illusie dat je een afgescheiden persoon zou zijn werkelijk doorzien, en weet je je te bevrijden van alle concepten en ‘waarheden’ waarop je leven gebouwd is – een omslag die veelal wordt aangeduid als ‘zelfrealisatie’ of ‘ontwaken’, dan ontstaat de ruimte om te zijn wat je werkelijk bent.”

Hier, in ons huis in Frankrijk, biedt Jyoti satsang-weekenden, stilteretraites en individuele sessies aan, om dit proces van ‘ontleren’ en ‘terugvinden’ te begeleiden en ondersteunen. In Amsterdam kun je bij hem terecht voor individuele sessies, persoonlijke trajecten, workshops, meditatiedagen en satsang-bijeenkomsten. Op verzoek biedt hij ook op andere plaatsen satsang aan.